Ο φιλος μου ο Γιωργος.

Σημερα πηγα για επιθεωρηση στα μελισσακια μου που ειναι στα πευκα στη Χαλκιδικη,στη μεση της επιθεωρησης χτυπησε το τηλεφωνο,ηταν ο Γιωργος ο Κακαρικας.Γνωριστηκαμε περσυ τετοιο καιρο στο σεμιναριο του ΑΠΘ.Ξεκινησε μαζι με μενα αλλα αυτος εχει τωρα 50 κυψελες.Κρατησαμε επαφη μεσω τηλεφωνου και ανταλασαμε πληροφοριες σχετικα με την προοδο των μελισσιων μας.Ο Γιωργος ζει και εργαζεται στις Σερρες αλλα εχει καταγωγη απο τη Χαλκιδικη.

-Που εισαι μου λεει?
-Στα μελισσακια μου.
-Σηκωσε το κεφαλι σου,βλεπεις  το σκαμενο  βουνο?
-Ναι.
-Εκει ειμαι 5 χιλιομετρα μακρυτερα ,ελα για ενα τσιγαρο.
-Ερχομαι.
Η διαδρομη καταπληκτικη,αναμεσα στα πευκα.
Τα μελισσοκομεια το ενα διπλα στο αλλο.
Σ΄΄ενα ξεφωτο ο Γιωργος.
Και πευκο και σουσουρα.Τι λες βρε Γιωργη τοσο τυχερος η τοσο ψαγμενος.
Τα μελισσακια του σε αριστη κατασταση και οι κυψελες γεματες μελι.Το πευκο δινει τρελλα φετος,μη εχοντας και οι δυο προτερη εμπειρια παθαμε σοκ με το ποσο γρηγορα γεμιζει η κυψελη με πευκομελο.
Η ολη ιστορια γραφεται για να δειξω οτι οι μελισσαδες κανουν ισχυρους δεσμουςκαι αυτο γιατι τους ενωνει ενα κοινο ενδιαφερον,η μελισσα.Νασαι καλα Γιωργη εσυ και τα μελισσακια σου.